Ik sprak het uit.
Heel spontaan.
Maar met zo’n kracht dat ik het voelde in elke vezel van mijn lijf.
“Mensen laten voelen dat RUST NEMEN een basisrecht is wil ik op de kaart zetten,
daarvoor wil ik op de barricades gaan staan en mijn angst om voor grote groepen te spreken helemaal opzij zetten”
BAM
Echt.
Het gevecht om rust te kunnen en durven nemen, met alle gevolgen … het moet stoppen!
Nog te vaak – quasi in elk traject – voel ik de nood aan rust … en tegelijk de struggle, de verantwoording, het wachten op goedkeuring van de ander … en de frustratie die het teweegbrengt als die broodnodige rust er niet komt.
En ja, je bent verantwoordelijk voor je eigen doen en laten.
Ja, jij mag aan het stuur van je leven gaan zitten.
Maar ja, we mogen ook erkennen dat het verdorie heel moeilijk is als het maatschappelijk niet aanvaard wordt … tot zelfs afgestraft!
Rust wordt nog te vaak gezien als een noodzakelijk kwaad, als iets abnormaals.
Mensen voelen zich schuldig om een rustmoment te nemen op het werk, binnen het gezin, bij vrienden, zelfs tijdens het sporten, de maaltijd (terwijl voeding jouw brandstof is!), …
Zelfs naar het toilet gaan wordt uitgesteld … terwijl het lichaam aanvoelt dat het iets los te laten heeft hou jij het krampachtig vast.
Je houdt je lichaam in spanning door je blaas onder druk te zetten, maar ook door te weinig drinkpauzes te nemen heeft je lichaam en organen vocht tekort, door steeds maar door te gaan, door er voor iedereen altijd te zijn, door hulp af te wijzen, door jezelf geen RUST te gunnen.
RUST nodig hebben is NORMAAL,
is een basisrecht,
is cruciaal om vreugde te kunnen voelen,
om te kunnen voelen hoe blij iets of iemand je maakt, om je lijf te kunnen ontspannen, de juiste brandstof te geven, een taak met aandacht af te ronden, …
gezond te kunnen blijven.
Geen tot onvoldoende rust laat prikkels opstapelen, veroorzaakt ruzies en discussie, zorgt voor ziekte, afstand, afwezigheid op het werk, financieel verlies (al denken we vaak het tegenovergestelde – maar daarover in een andere post meer) …
Iedereen snakt naar rust … en toch durven weinigen rust nemen … omdat het egoïstisch zou zijn.
Serieus????
Is het echt egoïstisch als je daardoor vrolijker en ontspannen kan zijn? Als er bijgevolg minder discussies zijn en bijgevolg meer verbinding? Als je minder ziek zou zijn?
Als je minder zou moeten compenseren in impulsief koopgedrag? …
Rust nemen, rust nodig hebben …
Het ís NORMAAL.
Doodnormaal.
En voor deze norm wil ik gaan staan.
Nog meer.
Voor jou en voor mezelf.
Wees je eens bewust telkens je zegt “ik heb het drukdruk” … en voel dan eens wat je echt nodig hebt.
Rust? Benoem het. (H)erken het. Benoem het.
Jezelf erkennen … om vervolgens er een concrete rust-actie aan te koppelen.
Maar first things first
Wie snakt naar RUST?
— ik sowieso. Heel veel zelfs
Meer ontdekken over Isabelle en wat haar bezighoudt? Neem dan zeker een kijkje op haar pagina.