In de schaduw van eenzaamheid bloeit de ziekte van de ziel.
Laat compassie het medicijn zijn dat genezing brengt.
Over de meta-emotie eenzaamheid:
Eenzaamheid is een belangrijke ‘ziekmakende’ factor waarmee in de geneeskunde nauwelijks rekening gehouden wordt: de neurologie van de eenzaamheid. Er is een totaal verschillende activatie in vergelijking met ‘sociale verbinding’, met een rijk sociaal leven.
Eenzaamheid is binnen de kPNI gekend als een meta-emotie. Een grotere, ziekmakende emotie waardoor de hersenen zich gaan bezighouden met het symptoom.
De aanwezigheid van een meta-emotie is een onafhankelijke risicofactor voor ziekte.
Bij eenzaamheid treden er veranderingen op
in zowel de hersenen, het immuunsysteem alsook in het hormonaal systeem.
Eenzaamheid activeert de stresshormonen adrenaline en cortisol en wanneer dit langdurig aanhoudt, krijgen we een aanpassing van deze hormonen.
Adrenaline, het hormoon wat ons in een overlevingsmodus zet, past zich niet aan en wordt steeds gevoeliger.
Cortisol daarentegen wordt steeds minder gevoelig want wanneer een hormoon langdurig wordt vrijgesteld neemt de sensitiviteit af.
Wanneer deze stresshormonen niet meer samen actief zijn zorgt dit voor het openen van de lichaamsbarrières waardoor pathogenen (ziekteverwekkende micro-organismes zoals bacteriën, virussen, schimmels) makkelijker in onze bloedbaan komen.
In wetenschappelijk jargon noemen we dit endotoxemie en dit is misschien wel dé oorzaak van 95% van alle ziektebeelden die we vandaag in de praktijk zien.
(Bron: kPNI)
Wil je meer ontdekken over Els? Klik dan zeker hier even door.